اسطوره­ها بخشی از فرهنگ و تاریخ مشترک هر قومی است و در میان ملل مختلف جهان از اهمیت خاصی برخوردار است. اسطوره در عادی­ترین معنای خود داستانی است دربارة یک خدا یا یک موجود ماوراء­الطبیعی دیگر و گاه موضوع آن انسانی خداگونه یا فرمانروایی است که تباری ملکوتی دارد. مجموعه­ای از اسطوره­های سنتی یک فرهنگ خاص، اساطیر آن فرهنگ را می­سازند. این اساطیر توصیف­ها و تبیین­هایی دربارة منشاء جهان به دست می­دهند و به شیوة خاص خود توضیح می­دهند که چرا جهان دگرگون شده و چرا برخی وقایع رخ داده­اند. هر اسطوره­ای کارکرد تبیینی و توضیحی خود را با ارجاع به خدایان و سایر موجودات ماوراء­الطبیعی انجام می­دهد. اسطوره در اخلاق و اجتماع بشری می­نویسد «همچنان­که اسطوره بیانگر برخوردهای انسانی در جامعه است، نمودار اندیشة آدمی نسبت به کل هستی که محیط­های اجتماعی را در برمی­گیرد نیز هست. این منشاء اجتماعی – طبیعی و نمود فوق طبیعی و خصلت انسانی سبب می­شود که رمزهای اخلاقی مکمل رمزهای فوق طبیعی اسطوره شود و اسطوره مفهوم اخلاقی زندگی را از رهگذر پیکارها و زندگی قهرمانان اجتماعی و دینی عرضه دارد و گرایش­های هنری بشر را نسبت به واقعیت هستی بازتاب کند.»