نتایج این آزمایشات نشان داد قدرت درها در حذف خاطرات بسیار قویتر از توانایی یادآوری محیط اطراف ما است.

 یک روانشناس آمریکایی با انجام تحقیقات جالبی نشان داد که چرا عبور از درها موجب می شود، افراد فراموش کنند که…

نتایج این آزمایشات نشان داد قدرت درها در حذف خاطرات بسیار قویتر از توانایی یادآوری محیط اطراف ما است.

یک روانشناس آمریکایی با انجام تحقیقات جالبی نشان داد که چرا عبور از درها موجب می شود، افراد فراموش کنند که برای انجام چه کاری آمده بودند.

بارها حتی برای کسانی که حافظه آهنین دارند پیش آمده است که وارد اتاق شوند و بعد از خود بپرسند: “آمده بودم چه کار کنم؟”

در این شرایط، نگاه کردن به اطراف برای یافتن چند نشانه که هدف از ورود به اتاق را یادآوری کنند بی فایده است.

اکنون “گابریل ردوانسکی”، استاد روانشناسی دانشگاه نوتردام در ایندیانا با آزمایش بر روی دانشجویان خود واکنش غیرمنتظره ذهن انسان را زمانی که از یک در عبور می کند بررسی کرد.

این دانشمند توضیح داد: “وارد یا خارج شدن از یک در مثل تجربه عبور از مرزها است که حوادث ضمنی یا عملکردها را از هم جدا و هر یک از آنها را در گوشه ای بایگانی می کند.”

این بدان معنی است که درها خاطرات را از یکدیگر جدا می کنند و بنابراین بازیابی فکر در محل پشت در دشوار می شود.

در حقیقت، در ذهن همان عملکردی وجود دارد که آپارتمانها از آن برخوردارند

 به طوریکه هر آپارتمان به روشی واضح مرز میان حریمهای زندگی افراد را از هم جدا می کنند

 
“ردوانسکی” با انجام سه آزمایش واقعی و مجازی، حافظه دانشجویان خود را در دو وضعیت

 (زمانی که در یک محیط واحد بدون هیچ نوع مانعی حرکت می کنند و زمانی که از طریق یک یا چند در از یک اتاق به اتاق دیگر می روند) بررسی کرد.

نتایج این بررسیها آشکارا نشان داد زمانی که داوطلبان حداقل از یک در عبور می کردند خطاهای سهوی بیشتری مرتکب می شدند.

 اما زمانی که دانشجویان همان مسافت را اما بدون مانع طی می کردند فراموشیهای موقتی تا حد چشمگیری کاهش می یافت.

براساس گزارش لایوساینس، آزمایش اول در یک محیط مجازی و آزمایش دوم در یک محیط واقعی انجام شد

 و هر دو به نتایج مشابهی رسید. در هر دو مورد، از دانشجویان خواسته شد

اشیایی را که خود آنها کمی قبل از روی میز به روی میز دیگری و یا در داخل جعبه ای گذاشته بودند دوباره پیدا کنند.

نتایج این آزمایشات نشان داد احتمال پیدا کردن اشیا زمانی که دانشجویان از یک اتاق به اتاق دیگر می رفتند به طور محسوسی کاهش می یافت.

در آزمایش سوم، “ردوانسکی” به منظور بررسی اینکه آیا خاطره با بازگشت به محیط اول می تواند بازگردد

 یا خیر نشان داد که اگر مسیر بازگشت از طریق چند در انجام شود بازگشت به نقطه اولیه بی فایده است.

به بیانی ساده قدرت درها در حذف خاطرات بسیار قویتر از توانایی یادآوری محیط اطراف ما است.