امروز میخواهم کمی در مورد مسئله ی توبه بنویسم که اصلا توبه چیه؟

توبه یک حالت روحی وروانی ویک انقلاب وقیام درونی است که لفظ (استغفرالله ربی واتوب الیه)بیان کننده ی این حالت است نه اینکه خود آن باشد.یک نوع انقلاب وقیام از ناحیه ی خود انسان علیه (خود)واین از جمله مختصات انسان محسوب میشود.تنها انسان است که میتواند با اختیار خود علیه خود قیام کند.حیوان یا گیاه اگر مانعی بر سر راه خود ببینند تغییر مسیر میدهند ویا در مقابل خود مقاومت میکنند.اما هیچگاه اینها علیه خودشان تغییر موضع نمیدهند.اما انسان با استعدادهای شگفت انگیز ی که دارد میتواند علیه خود ش قیام کند.انسان موجودیست دو بعدی ،هم جنبه ی طبیعی  و حیوانی دارد. هم جنبه ی روحانی وملکوتی دارد.لذا گاهی با نافرمانی از دستور های خداوند وغرق شدن در جهات طبیعی از خود ملکوتی که حقیقت انسانی وابسته به اوست غافل میشوداگر همین انسانیکه غرق در شهوت است عقل خود را بکار اندازد ومتوجه شود که در چه وضعیت اسفباری به سر میبرد بیندیشد ،او مخلوقی است که با استعدادهای نهفته در درون خود چنان قدرتی دارد که میتواند از ملائکه هم بالاتر برود به مقام خلیفه اللهی برسد حال آنکه اسیر دیو نفس خود شده است به ناگاه با نوری در درونش روشن میشود وبا توفیقات الهی وتأملات درونی خود به این درک وفهم میرسد که تمام فضائل اخلاقی او گرفتار هوای نفس اویند وهیچ آزادی عملی ندارداین جاست که با اراده واختیار خود قیام کرده ودر حقیقت جنبه ی ملکوتی وروحانی اش انقلاب میکند وزمام امور وجودش را در دست میگیرد ودر این همگام است که توبه محقق میشود وانسان توبه کار در تلاش است تا خود را در صراط مستقیم ثابت قدم بدارد.حقیقت توبه همان تحول درونی در موقع آزادی عمل است ویقینا چنین توبه ای را پروردگار خواهد پذیرفت