سعدی گفته بود:
عمر گرانمایه در این صرف شد  
تاچه خورم صیف وچه پوشم شتاء
ای شکم خیره به تایی بساز
  تانکنی پشت به خدمت دوتا
ظاهرا ما دراین زمینه از روزگارسعدی تاکنون تغییری نکرده ایم
معاش فکر بسیار را به خود مشغول داشته است وآنان که از مرز امرارمعاش گذشته اند به همتایان خود می نگرند ومی خواهند دررقابت به آنان برسند
عجیب دنیایی شده است با این حال کسی جلوی پیشرفت ما را نگرفته است باید چنانکه نوشته اید برای فهمیدن قله ها را نشانه بگیریم